MIRAMAR FENT CAMES.

MIRAMAR FENT CAMES.

martes, 14 de diciembre de 2010

CASTELLON 2O10


CRÓNICA ENVIADA POR NUESTRA ESTRELLA NANDO.
Por cierto ¿ que hace el de negro junto a las dos estrellas , y José del Garbi? chupando cámara eh Chema.
SÁBADO DÍA 11.
Salimos de Miramar con retraso, por que todo lo dejamos para ultima hora, y eso no puede ser,teníamos idea de llegar pronto, para eso ,había que salir a las 16horas, pero no fue así, el señor Salva se presento a las 17horas; bien salimos hacia Castellon un poco nerviosos y con ganas de llegar, se respiraba en el coche un poco de acojone por ambos lados, y en cierta manera, evitabamos hablar de la carrera.
Siete menos cuarto llegamos al hotel, todo muy bien , descargamos y nos fuimos al centro a por los dorsales, había un ambientazo que te cagas, fuimos a la feria del corredor, y acababan de entrevistar a los corredores de elite, entre ellos el gran CHEMA; pero como llegamos tarde no lo pudimos ver, allí nos encontramos a mi gran amigo José Vidal con su familia y nos fuimos a tomar unas birritas para eliminar tensiones, luego fuimos a cenar, pasta por supuesto, pero con su botellita de vino reglamentaria. Se nos hizo un poco tarde, mi amigo Pepe estaba hecho un flan. Con un frío del copón, nos vamos al hotel,después de hacer un poco el ganso, ver la tele, hacer el amor pero sin mariconeos, nos vamos a dormir.Son las 00:30h.
DOMINGO DÍA 12.
Suena el despertador a las 06:45h, nos levantamos de un salto sin saber bien donde estamos,pero en seguida nos damos cuenta que ha llagado el gran día.
Bajamos a desayunar, por cierto menuda zampada nos dimos y subimos a la habitación para ultimar detalles( recortar uñas, evacuar,tomar un efferalgan,) mientras van llegando las primeras llamadas de animo de nuestros amigos.Salimos del hotel a las 8:15, llegamos tarde, para variar! encima tenemos que entregar a unos compañeros el dorsal antes de la salida,todo una prisa, un manojo de nervios, aparcamos, y allí estaba la salida; todos los corredores calentando, y nosotros mas helados que la ostia,
En la linea de salida, caras afiladas, eso demuestra qué traen los deberes bien hechos, el gran Chema, la legión africana y la elite popular que nosotros conocemos( MICO, AHOUCCHAR, L. FELIX MARTINEZ ETC......) y yo allí, me sentía un ratón rodeado de gatos. Ah tambien estaba el Lus que se me olvidaba.Se da la salida, nos despedimos, deseándonos suerte y un hasta luego, y a correr cada uno a la suya.
Primeros 5km no muy buenas sensaciones, encima no se veía bien los números de los km, cuando ya cojo el ritmo en el km 5 ,veo que vamos a 4 minutos pelados y las malas sensaciones eran que íbamos cuesta arriba. Cambiamos el sentido y nos envían hacia el puerto, una recta inmensa con una redonda cada km. Formamos un grupo y escucho decir que vamos muy rápido, era el km 12 +-, y me pregunto,¿ a como vamos? a esta marcha vamos para 2h:45, me entra el pánico, echo el freno y hasta luego lucas nos vemos luego chavales. Continuo devorando km, y paso la media en 1h:24:51, joder que bien estoy!!!. Pero ahora empieza lo peor, empezamos a acusar el cansancio, y las calles empiezan en ligera subida, donde te deja las piernas echa trizas. Comenzamos a tirar de avituallamientos,( geles, barritas, isotónicos y por supuesto agua) .
Y llega el temido muro, el km 35, piensas en todo lo sufrido para llegar hasta aquí, en tus seres queridos, tus amigos , compañeros y te dices, no les puedo fallar!!!.Miro el polar y voy a 4:05 y pasando el muro km 38 crak ,noto una pequeña molestia en el isquio izqd. iba para hacer 2:51, entonces bajo el ritmo , para ver si remiten las molestias, pero no es suficiente, otra vez, esta vez mas fuerte, casi me obliga a parar; al final llevo 4km arrastrando la pierna, al final chicos veo la meta, con una pancarta que dice: LO HAS CONSEGUIDO, ENHORABUENA. Entre el dolor, y la emoción , no lo puedo evitar, me salen unas lágrimas....2:53:18.
Que mas puedo pedir? Me dirigo al avituallamiento final, me cuelgan una medalla, una toalla, bebo agua, aquarius, veo montones de cajas con comida( empanada de tomate, de verdura de queso jamón ,etc...) me puse las botas.
Para finalizar un buen masaje, que por cierto me hicieron ver las estrellas, me tuvieron que ayudar para bajar de la camilla, y me voy poco apoco a ver llegar a Salva y lo veo de llegar con una cara de felicidad el cabrón, yeeeeeeee nos fen una cervesaaaa? había disfrutado de lo lindo, yo también pero a mi manera.
Al salir del recinto, vimos al gran CHEMA , nos hicimos una foto con el, mas contentos que un niño con zapatos nuevos.
Nos fuimos al hotel, una buena ducha y para casa , objetivo cumplido, ahora la próxima, VALENCIA 2011, preparaos que hay vamos todos!!!!!. Pero antes esta xeraco,las marinas , albacete, siete aguas...... que ganas tengo. CHAOOOO COMPAÑEROS..... Espero haberos echo llegar Castellon 2010.
Dedicado en especial para mi mujer y mi hijo y a los compañeros de miramar fent cames. gracias por vuestro apoyo.
Magnifica crónica la de Nando aunque eso de hacer el amor sin mariconeo, nos lo tendréis que explicar..jejeje.... La crónica de Salva espectacular también, desde aquí daros la enhorabuena y a seguir devorando km un saludo . Salut y adeu.

6 comentarios:

  1. cronica espectacular. Aqui más de uno va pa periodista deportivo. amunt Valencia 2011. Me comprometo para ese reto- visca "miramar fent cames". Estoy con Kike, que teneis que explicar lo de "hacer el amor sin mariconadas". Mañana voy a salir a entrenar, y marcan de mínima -5º. Abrazos a todos

    ResponderEliminar
  2. Espectacular Nando,es como si hubieramos estado alli,eres un crack para todo,recuperate de ese tiron y a seguir papeando km cuanto antes,nos vemos en Xeraco.
    Por cierto no sabia nada de lo de las mariconadas,ya nos contaras q tal ese tipo de experiencias gandul,je,je,je..
    Fran,que la fuerza te acompañe en el entrene,joder q frio!!!A ver si podemos ir a Xeraco y nos marcamos un ritmito de esos nuestros,q estos estan demasiado fuertes,un saludo.

    ResponderEliminar
  3. Enhorabona als dos pel resultat obtingut!!

    Ja voreu com a València encara milloreu aquestes marques: Nando per baix de 2h50' i Salva prop de 3h10'. Temps al temps...

    A mi em va anar malament: fins el km 30, de cine a 4:30/km, però a partir d'ahí vaig arribar a meta caminant i trotant en 3h38', pels problemes als quàdriceps. Total, una decepció molt gran en el meu debut maratonià.

    En fi, que m'alegre molt del vostre resultat. S'ho mereixeu!!

    1 abraçada als dos des d'Els Pedregals.

    ResponderEliminar
  4. Eh Josep,com m'alegre que acabares ens vam preocupar molt per tu...acabarla es tot un repte i tu mateix ja heu dius temps al temps en la proxima compliras el teu objetiu ERES UNA MAQUINA,i recuperat promte tens moltes maratons per davant.

    Be amic ens veiguem promte,i recorda tu ja tens un marato que molts no heu poden dir.

    GRACIES AMIC DELS PEDREGALS,PER CERT NECESITEM GENT D'ELIT COM TU...

    ResponderEliminar
  5. ¡Ha nacido el nuevo Matias prats tercero!, peazo crónica que t´has marcao, Nando, si leyendro tu crónica, parece que estuvieramos alli. Enhorabuena por el resultado, que hubiera podido sser mejor, no lo dudo, pero lo importante es acabar y encima un buen crono, y la foto del final con Chema, una pasada, es lo único que envidio, pues los 42 km. no los envidio para nada, pos no se sufre ni na, tira, tira, pa los valientes, yo ya tengo hecha una así que ya estoy vacunao, ahora me falta el triatlon y la de Siete aguas.
    Bueno muchachos, nos vemos el domingo si no pasa na.

    ResponderEliminar
  6. JO KIKE NO CHARLAS TU NI NA,AYUDAME A CREAR MI BLOG TAN AMPLIO COMO EL TUYO QUE ESTOY TO PEGA

    ResponderEliminar